Vanavond in Laayoun in de Spaanse Sahara, het land met stippellijnen als grenzen omdat er nog over gekibbeld wordt. Door de Algerijnen, Marokkanen en Mauretaniërs die de vorm van hun staat op de kaart voor eeuwig onaantastbaar hebben verklaard en door de stammen van Touaregs en andere Berbers die zeggenschap willen over hun eigen gebied. Ondertussen spint de AlKaida van de Maghreb er garen bij. En de werkgelegenheid bij leger en politie, want daar zijn er heel wat van nodig om de zaak rustig te houden.
Aan Marjolijn had ik nog niet verteld dat de politie door de koning goed werd betaald zodat zij zonder corruptie zijn macht konden bestendigen, of er vroeg er een om sigaretten of whisky voor een bedachte verkeersovertreding die 400 dirham zou moeten kosten. Na de uitwisseling van veel beleefdheden en het negeren van het voorstel van omkoping, mogen we verder. Formeel blijft de stand van corrupte agenten zo op nul. Voor de Mauretaanse heb ik op advies van een ervaren reiziger wat pakken groene thee meegenomen. Zo’n onschuldig cadeau kan twee nachten wachten aan de grens schelen. Morgen naar Dakla en overmorgen de grens over. Zonder gids en zonder konvooi, want dat is zonde van geld en tijd; als je maar niet na donker reist… zei de ervaren reiziger/