Als het aan mij ligt, moet elke Turkse Nederlander alsnog een keuze maken voor de Nederlandse of voor de Turkse nationaliteit. Ahmet Yildirim is een van de drie gemeenteraadsleden van het Christen Democratisch Appel in Rotterdam. Laatst moest hij met spoed worden ingevlogen uit Turkije toen Leefbaar Rotterdam een motie van wantrouwen indiende. Hij was daar om zijn dienstplicht te vervullen.
Tijdens de vorige raadsperiode kwam ik bij toeval in Istanbul Allaatin Erdal tegen, een ander CDA raadslid dat daar was om zijn dienstplicht te vervullen. Zij beloven in hun eed dat zij in oorlogstijd aan de kant van Turkije zullen vechten. En zij zingen uit volle borst over het monster van het vrije westen in het volkslied:
Al omringt een stalen pantsermuur de westelijke horizont,
Ik heb een bastion in mijn hart vol van geloof!
Je bent machtig, vrees niet! Hoe kan het tandeloze monster,
dat je “beschaving” noemt zo’n groot geloof wurgen?
Het blijft mij verbazen dat de Nederlandse volksvertegenwoordiging het ooit heeft goedgekeurd dat Nederlandse onderdanen onder bevel van een vreemde mogendheid staan. En dat het goedgevonden wordt dat een vreemde mogendheid Nederlanders kan veroordelen voor het beledigen van de Turkse staat. Sommige Nederlanders dan. Alleen die Nederlanders die ook de Turkse nationaliteit hebben. We staan dus toe dat Nederlanders ongelijk worden behandeld. Daar zit mijn probleem met de dubbele nationaliteit en niet zozeer met de loyaliteitsvraag. Ook het exclusieve bezit van een Nederlands paspoort is geen garantie voor loyaliteit.
Yildirim en Erdal kunnen afstand doen van hun Turkse nationaliteit, net als alle Nederlandse Turken. Een gang naar het consulaat is genoeg. Nederland staat geen dubbele nationaliteit toe. Dat voor Marokkanen een uitzondering is gemaakt, is te verdedigen; zij kunnen immers geen afstand doen. Toch vind ik ook de rechtsongelijkheid voor Marokkaanse Nederlanders niet aanvaardbaar. Wat mij betreft wordt het onmogelijk om te naturaliseren voor mensen uit landen waar de heersers hun onderdanen niet het recht geven afstand te doen van hun nationaliteit. En wat mij betreft moet het parlement iedere Turkse Nederlander alsnog laten kiezen tussen de Turkse en de Nederlandse nationaliteit. Kiezen zij voor het laatste, dan mogen zij weer net als andere Nederlanders in vrijheid zeggen wat zij denken over hun land van herkomst. Sommigen zullen het een moeilijke keuze vinden, maar dat gold ook voor Surinamers toen hun land van herkomst onafhankelijk werd. Het is dus geen nieuw fenomeen.