Mijn dagelijkse Tweets vanaf ons vertrek op 7 juli 2012 en de terugkomst op 18 augustus op @kdeg. We hebben 21.700 km afgelegd. We zijn naar het oosten gereden tot de lengtegraad van Vietnam. Berlijn, Warschau, Minsk, Moskou, Jekaterinaburg, Novosibirsk, Omsk, Irkoetsk, Baikalmeer, Ulan Bator, Astana, Kiev, Potsdam en Rotterdam.

Km91051 Om 11:25 vertrek van de Saftlevenstraat via Zelhem naar Irkoetsk

Km91684 Maagdenburg. Na 72 pogingen geen Higgs deeltje aangetroffen tussen de halve bollen.

Km92347 We zijn in Katowice. Omgereden voor het boek van de familie Citroen. Morgenochtend naar Auschwitz

Alles wat je in prachtige documentaires hebt gezien over Mongolië is waar. De zon schildert de prachtigste kleuren groen over de heuvels met nauwelijks bomen. In dat heuvellandschap loopt het vee vrij rond. Mensen die eigen grond hebben, zetten daar een stevig hek om, om de dieren buiten te houden. Cowboys op kleine paarden racen stoer rond om de kuddes te verzamelen: koeien, yaks, prachtige paarden en kamelen. Buiten de stad woont bijna iedereen in een Yurt, een ronde tent van dekbed. Maar die Yurts zie je ook in de stad voor de mannen van de PTT die telefoondraden solderen of voor de parkeerwacht.

In Minsk, Moskou, Novosibirsk en hier in Irkoetsk hebben we in hotels geslapen en er tussendoor in de vrije natuur. Het grootste dier lijkt de kraai te zijn. Eén hert hebben we gezien en opgezette beren die langs de weg werden aangeboden, maar verder zie je alleen kraaien, soms in gevecht met een kievit die zijn nest beschermt. Maar de heerser van Siberië is de kraai: Vladisibirsk.

Kleine zoogdieren zie je ook nauwelijks, geen roadkill gezien behalve een enkele kat bij een dorp.

Bij de Mercedes dealer van Jekaterinenburg. Niet twintig minuten wachten tot de nieuwe remschoenen er in zitten maar tot ze kunnen beginnen met het invullen van alle formulieren en contracten die ik met zes handtekeningen moet bekrachtigen voordat ze me in de planning kunnen zetten. De mannen van de receptie stoten elkaar aan om mij te helpen want niemand durft te proberen Engels te spreken, maar uiteindelijk moet de jongeman die ik als eerste aansprak het zelf doen.

Er is een groot verschil tussen een stad aanvliegen of er vanaf de grens naartoe rijden. Vanaf de vorige stad zie je het landschap veranderen en begrijp je de relatie tussen de stad en het platteland. De afgelopen nacht sliepen we in de Vito in een bos in de omgeving van Smolensk, net over de Russische grens vanaf Minsk. We hadden verse vis gekocht en lekkere spullen om een salade te maken.

Toen we hier in 2006 waren verbaasden we ons al om de bouwactiviteiten. Gigantische, flatgebouwen, kantoren en Casino’s werden opgetrokken, bijna allemaal foeilelijk. Brede boulevards de stad uit met glanzende dealers van Maserati, BMW, Mercedes. Zes jaar later blijkt dat onverminderd doorgegaan te zijn. De stad is enorm en nóg lelijker geworden.