Het was zaterdagmiddag. De zon was onder en na vijf dagen decemberzonnetjes, begon New York aan de natte sneeuw. De volgende dag zouden we terugvliegen en ik wilde nog een boekje achterlaten voor Robert Kloos in het Nederlandse consulaat. Ik wist dat ik het van het appartement naar het kruispunt van Varick en Houston kon lopen voor lijn 1 van de Subway. Veel verder lukte niet meer met m’n kapotte heup.
Afghanistan 1979-1989
Op 20 december is het dertig jaar geleden dat de Sovjets Afghanistan binnenvielen. Ruim tien jaar later viel de Sovjet Unie uit elkaar. Overhaast: niet de situatie op de grond was maatgevend, maar de administratieve grenzen van de Sovjetrepublieken met namen van voormalige onafhankelijke staten. Zo werd een strook langs de rivier de Dniester bij Moldavië gevoegd terwijl daar geen Moldaviërs wonen. In 2006 wisten Marjolijn en ik door te dringen tot in Tiraspol, de hoofdstad van de ‘break away republic’ van Transdniestrië.
Toen ik me meldde bij de receptie werd ik door een lieve gastvrouw naar de afdeling gebracht. Zij gaf me de herfsteditie van Ikazia Nieuws. In de column van dominee Lida Tamminga wordt gewezen op de zegeningen van ziekenzalving. ‘Worden mensen er door genezen?’ vraagt zij zichzelf in een tussenkopje, om direct daaronder te antwoorden: ‘Dat is wel eens voorgekomen.’
Alle meisjes die sinds de afloop van de Jiskefet serie stagiaire geweest zijn in Sint Hubertusberg zijn hier nu leerling verpleegster. Dat en de aanwezigheid van WiFi in het Ikazia Ziekenhuis zijn de positieve zaken die opvallen. Negatief is de manier waarop ze hier omgaan met de tijd van de patiënt.
Willem de Kooning volgde een opleiding aan de kunstacademie die nu zijn naam draagt. Hij trok als verstekeling naar New York waar hij zich bij leven ontwikkelde tot de belangrijkste kunstenaar van de Verenigde Staten. Zijn honderdste geboortedag werd gevierd in Rotterdam waar hij aan de Zaagmolenstraat werd geboren.
