Je kunt niet altijd boos blijven
Veronica Sunset Grooves (2)
De mensen die op zaterdag 22 augustus feest gingen vieren op het strand van Hoek van Holland zijn onvoldoende beschermd. Rond de dertigduizend mensen zijn via een toegangscontrole een afgeschermd stuk van het strand ingeleid dat slechts schijnveiligheid bood. De dag voor het evenement waren er al berichten dat hooligans plannen maakten om de sfeer te verzieken. Ze kwamen en ze deden wat ze beloofd hadden. De politieleiding blunderde, de burgemeester en de politiechef wisten van niets en het drama was compleet.
Urban Culture en de kleren van de keizer
Urban Culture is een mooi ding. Het is de kunst van de straat. De jongens en meisjes die niet naar de vioolles gaan en niet op een sportclub zitten, vermaken zichzelf en verzinnen iets nieuws, een trucje, een handigheidje. Daar begint het mee: Kijk eens wat ik kan! En dat stimuleert de anderen om er een slag overheen te gaan. Zo zijn alle sporten ontstaan en alle disciplines in de kunst. Je kunt iets bijzonders en je laat dat aan je omgeving zien. Een mooi liberaal principe waar de overheid niet aan te pas komt.
Evenementenverbod is capitulatie
Het evenementenbeleid moet de stad aantrekkelijker maken voor de mensen die je nodig hebt voor het draagvlak voor grootstedelijke voorzieningen. Soms rechtvaardigt dat de ‘gratis’ inzet van gemeentelijke voorzieningen, soms zelfs het subsidiëren van het festival. Het International Film Festival Rotterdam en het North Sea Jazz festival maken de stad aantrekkelijker, zowel voor bewoners en bezoekers, als voor de merknaam Rotterdam in de wereld. De Dance Parade doet dat bijvoorbeeld niet en kan van de evenementenkalender geschrapt worden. Zo moet elk evenement beoordeeld worden.
Een meisje van dertien
Mijn dochter is nu 23. Zij heeft epilepsie vanaf haar tiende. Toen zij dertien was, stond ik voor de beslissing hoeveel risico zij zou mogen lopen in haar leven. Ze kreeg heftige aanvallen. Seconden van tevoren voelde zij die aankomen; ze kon zich vast grijpen, op de grond gaan zitten en dan was ze weg. De eerste jaren liep dan ook haar blaas leeg. Als ze weer bij kwam, stonden er mensen om haar heen met een goed bedoeld glaasje water en een opinie over de ouders die er niet bij waren.
Scheiding van kerk en staat
[vanuit hotel Balkan in Belgrado]
De strijd hier in Servië is gestreden en het leven is weer terug naar normaal. Belgrado was altijd al het culturele centrum tussen Wenen en Istanboel en dat is het nog steeds. Straks ga ik met Dusan de stad in. Hij is actief in de LDP, een kleine liberale partij (zes zetels in het parlement) die vindt dat de onafhankelijkheid van Kosovo een terechte straf is voor hoe zijn land zich heeft gedragen, of in elk geval een logisch gevolg. Ondertussen staan in het zuiden van Servië overal nog actief onderhouden moskeeën en wordt er weer min of meer vreedzaam samengeleefd.
Leuke klus voor de Ayatollahs
Tariq Ramadan dient twee overheden, die van Iran en die van Rotterdam. Hij presenteert een TV programma voor de staatstelevisie in Teheran en hij leert in Rotterdam jongeren hoe je trouw kunt blijven aan je geloof in de grote stad met al zijn vrijheden en verlokkingen. Dat Ramadan zijn diensten aanbiedt aan het Iraanse regime, verbaast mij niets. Hij mag van mij overal zijn opvattingen ventileren, in Teheran, in Rotterdam en in Tel Aviv.