Afgelopen maandag zijn eindelijk de documenten aangekomen, met de Bill of Lading per DHL koerier. De m/s Delmas Keta die de container aan boord had genomen in Abidjan, Ivoorkust, waar hij was achtergelaten door de m/s CMA CGM Brasilia, die hem had meegenomen uit Lagos Nigeria, voer toen de Schelde op naar de Hessenatie in Antwerpen. Van daar per reefer naar Ridderkerk.
‘Zonder steekpenningen krijg je in Nigeria geen olie uit de grond,’ zei de nieuwslezer zojuist over de miljoenenboete aan Shell vanwege steekpenningen aan de douane. De Nigeriaanse douane wilde 2.500 euro zakgeld hebben om mijn auto uit te voeren. En de medewerkers van het Deense bedrijf Maersk in Lagos wilden ook nog eens 1.200 euro onder de tafel hebben voor ze aan de slag wilden om mijn auto in een container te stoppen.
Vlisco heet het bedrijf dat heel Afrika voorziet van origineel Afrikaanse batik prints voor Kotomisi’s, pyjama-achtige mannenkleding, hippe jurken en T shirts. De ‘Vlis’ in de naam staat voor de Fenteners van Vlissingen die een koloniaal zakenimperium opbouwden. Ontzettend knap hoe dit bedrijf op basis van gezonde zakelijke principes een bijdrage levert aan de Afrikaanse economie. Met productiebedrijven in Nederland, Ghana en Ivoorkust voorzien zij het hele Afrikaanse continent van ‘Dutch Wax’. Stoffenhandelaren op de markten van Ouagadougou tot Harare verdienen er hun boterham aan. Voor couturiers en kleermakers is deze Dutch Wax de basis van hun handel. Een mooi product dat de lokale economie stimuleert.
In Vladikavkas heeft een moslimterrorist een bomauto de markt opgereden om zoveel mogelijk slachtoffers te maken. In 2006 waren Marjolijn en ik in Vladikavkas. Daar hadden we een pittige confrontatie met de politie die wilde dat we gemaakte foto’s zouden inleveren. Vladikavkas is Russisch orthodox op de grens van het islamitische Dagestan, Ingoesjetië en Tsjetsjenië.
Kort voor nine/elevenr organiseerde ik met Mai Elmar een ontvangst op Ellis Island voor het gemeentebestuur van Rotterdam, het Havenbedrijf van New York en het bedrijfsleven van de oostkust. Dat was bij de tentoonstelling die ik had geproduceerd over de rol die Rotterdam heeft gespeeld in het bevolken van de Nieuwe Wereld. De tentoonstelling werd gesloten door meneer Mohamed Atta en zijn vrienden. Twee mensen van de Port Authority die aan tafel zaten, hebben het niet overleefd.
Ik heb al een paar keer opmerkingen gemaakt over bedelende agenten, afpersende agenten en corrupte agenten. Dat lijken incidenten; dingen die je meemaakt onderweg. Maar het gaat veel dieper. Na een tijdje besef je pas hoezeer je wereld gebouwd is op de pilaar dat de politie je beste vriend is. En hoezeer het leven onmogelijk wordt als dat niet zo blijkt te zijn.
Gisteravond voor het eerst de blog van Marjolijn over onze reis bekeken. Veel leuker dan de mijne met foto’s en avonturen… Kijk op www.marjolijnmasselink.nl. Vandaag moest er van alles geregeld worden voor het vervoer van de auto. Seth, die optreedt als onze agent, nam aanvankelijk het verhaal van de douane dat we 2.500 euro moesten betalen aan de douane om de auto uit te voeren, als waar aan.
