De M.S. Purple Beach kwam niet op 19 juli zoals aanvankelijk gepland en ook niet vandaag op 28 juli zoals gisteren nog voorzien. Vandaag belde Peter Schultz dat het de 29ste wordt en dat hij me op woensdagochtend de 30ste komt halen om hem door de douane te loodsen. Dat betekent een flinke vertraging die moeilijk is in te lopen.
Waarschijnlijk kunnen we donderdag pas gaan rijden, bijna twee weken nadat we uit Rotterdam vertrokken. De kosten lopen ook op. Ik dacht dat ik met € 1.500 klaar was om hem in Kaapstad te krijgen. Dat klopt ook, maar het kost nog € 600 om hem hier uit de container en door de douane te krijgen. En dan nog een hotel met WiFi in Kaapstad terwijl we in de auto hadden kunnen slapen.
Waarschijnlijk door het ongeduld zijn we uitgekeken op Kaapstad. We hebben een auto gehuurd en zijn naar het noorden gereden. De provincie Westkaap uit, Namaqualand in naar Windhoek. Overnacht in een ‘lodge’ met zoveel struisvogelveren dat m’n ogen ’s morgens dichtzaten van de allergie. Het was prachtig. We waren er net op het moment dat de struikenheuvels veranderden in een bloemenzee. Bij Noordoever (dat is de rechteroever van de Oranjerivier) zijn we Namibië een stuk ingereden. Zodra je de rivier oversteekt is het woestijn. Die grens ligt daar niet voor niets…
Op de terugweg na een Cola zonder prik met verdacht ijs in de Camel Lodge van Noordoever en een overnachting zonder struisvogelveren in Springbok zijn we teruggereden naar het zuiden. Het regende de hele weg. Marjolijn is nog online geweest toen we gisteravond overnachtten in Saldanha aan een prachtige baai aan de westkust waar de wolken prompt verdwenen. Uitgestorven toeristenplaatsje. Koud zodra de zon weg is. Ik voelde me al dagen ziek van een struisvogelburger die niet door en door opgebakken was. Marjolijn heeft me er doorheen gesleept en nu zijn we terug op onze basis in Kaapstad.
Ondertussen hebben we wel het ontbrekende visum geregeld voor Kenia. Met de Soedanese ambassade in Den Haag gebeld, maar die hebben nog geen groen licht uit Kaboel. Die van Ethiopië kunnen we binnen een dag regelen in Nairobi en onze man in Tripoli heeft vandaag gemaild dat hij nog steeds aan het werk is voor de uitnodiging voor Libië die nodig is voor een visum. We willen proberen zonder meerijd-gids over de kustweg te rijden, maar ik weet niet of dat lukt.