De Europese Centrale Bank heeft honderden miljarden beschikbaar gesteld in de vorm van leningen aan de Europese banken. Deze keer klotste het geld direct weer terug van de banken die extra kapitaal wel konden gebruiken naar de vijver van de ECB omdat het uitzetten in de markt risico’s met zich meebrengt. Maar wat was er gebeurd als bijna een biljard euro in een paar weken door de markt was geabsorbeerd?

Ik heb er geen bewijs voor, maar de logica zegt mij dat een plotseling aanbod van veel geld het systeem kan verstoren. Toen de China Investment Corporation besloot zevenhonderd miljard van hun Sovereign Wealth Fund via Amerikaanse banken in de VS te investeren, hadden de banken plots veel geld dat ze aan het werk moesten zetten. De normen voor hypotheken werden verlaagd zodat je met een wankel onderpand een huis kon kopen. Die werden als hete aardappelen verpakt in bundels die niet terugklotsten naar China maar met een spoor van vernietiging de wereld in.

Als het schip van staat van een land tot het randje geladen is met schulden, gaat het alleen goed zolang het meer spiegelglad is. Veel landen hebben nog een baal en nog een baal aan boord genomen en steeds ging het goed met toenemende tekorten en staatschulden. Maar als dan plotseling de sluis van de stuwdam wordt geopend en een hoge golf van kredieten het windstille meer in golft, maakt het schip water.

Landen die goedkoop produceren en landen die fossiele brandstoffen exporteren zoals BRIC en OPEC, potten elk honderden miljarden op in Sovereign Wealth Funds. De centrale banken van China tot Noorwegen hebben zo’n hoog overschot op de betalingsbalans dat ze dit niet kwijt kunnen in de lokale economie. Het systeem zou oververhit raken met gierende inflatie en stagnatie, dus het geld wordt opgepot. Al die landen met een handelsoverschot halen, barrel voor barrel en tablet voor tablet, geld uit de dollareconomie en de euro-economie. Omdat het langzaam gaat, passen die economieën zich aan aan een krappe geldmarkt. Maar als een van die landen besluit om een substantieel deel van hun SWF aan het werk te zetten in de economie waaraan het was onttrokken, ontstaat er een verstoring van de markt. Dan ontstaat die golf over het rimpelloze meer die te zwaar beladen banken en landen kan doen zinken. Inmiddels zijn er zoveel landen met elk honderden miljarden in SWF’s dat er tegen de twee biljoen boven de markt hangt die ongecoördineerd en schoksgewijs in golven het stille meer kan verstoren en schepen doet zinken.

Er moet een Sovereign Wealth Funds Index (SWFI) komen die het maximale risico berekent van samenvallende golven van herinvestering in de euro-economie. Die index moet de maximale belading van de schepen van staat bepalen. Tegelijkertijd moet met SWF landen worden afgesproken dat zij hun geld via een afgesproken infuus laten terugdruppelen in de economie waaraan het geld is onttrokken.

En er moet een ‘gemonitorde balans’ komen tussen de hoeveelheid onttrokken geld aan de ene kant en de geldpers aan de andere zodat wanneer terugdruppelafspraken niet werken

met beperkte bedragen het systeem kan worden gecorrigeerd en Wemar-achtige inflatie kan worden voorkomen. Die gemonitorde balans zal de BRIC’s en de OPEC’s stimuleren zich te houden aan de afspraken omdat anders ontwaarding van het Fund optreedt.

[In januari moest ik dit in 50 seconden vertellen op RTLZ, maar Mathijs Bouman begreep wel wat ik bedoelde. http://www.rtl.nl/xl/#/u/605b6b80-d643-3f30-a6b8-238443ecfdf8/]