We zijn aangekomen bij het oostelijkste punt van de reis, in Abuja, de nieuwe hoofdstad van Nigeria. Met het repatriëren van de auto gaat het nog niet naar wens omdat de douane een hoog bedrag vraagt terwijl dat volgens de regels van het Carnet des Passages gratis zou moeten gebeuren. Hoge bedragen vragen lijkt hier een nationale sport. Vandaag werden we aangevallen door mannen met planken met grote spijkers die ze rondzwaaiden en onder de banden schoven toen we probeerden door te rijden.
Ze dwongen ons een lokale belasting te betalen. Bij het volgende roadblock van de politie (die zijn nooit ver weg) het voorval gemeld. Die zijn met ons teruggereden en hebben de jongens gedwongen de helft van het afgeperste bedrag terug te betalen. De andere helft was inmiddels verdwenen, met het jongetje met de nekbrace en het rode Fly Emirates shirt en ook de planken met spijkers waren verdwenen met het verschijnen van de politieauto. Er schijnt wel echt zo’n lokale belasting te bestaan en we kregen een kwitantie en een sticker. Hoe het precies zit, zoeken we nog uit.
De agenten van politie willen bij die roadblocks vrijwel zonder uitzondering water, eten en geld hebben omdat zij zo’n slecht salaris krijgen. Tot nu toe zijn we er uiteindelijk steeds doorgekomen met een vriendelijk maar zeer beslist nee. Vandaag volgde na het tonen van de brandblusser, een driehoek en de reflecterende hesjes een nauwgezet onderzoek van mijn rijbewijs en het daaraan gekoppelde Internationaal Rijbewijs dat de ANWB uitgeeft. Ik moest een Nigeriaans rijbewijs hebben, zeiden ze. Terwijl ik met veel omhaal uitlegde hoe het in elkaar zat met zo’n Internationaal Rijbewijs en zij volhielden dat dat niet geldig was, zocht Marjolijn in de auto met het hare uit hoe het zat. Nadat ik hen uiteindelijk overtuigd had en we door mochten, vertelde Marjolijn dat zij gelijk hebben: het Internationale Rijbewijs is niet geldig in Nigeria. We rijden dus rond zonder geldige rijbewijzen. Ik hoop dat dat goed afloopt. Overigens gold dat in Mauritanië ook.