De Nederlandse ambassade in Bamako ligt aan een modderweg vol kuilen. We kwamen hem toevallig tegen toen we op zoek waren naar de Miniprix, de enige goed gesorteerde supermarkt van de stad. Ons hotel ligt ook aan een modderpad, dicht bij de rivier de Niger, bij de Brug van de Martelaren.

Hier in Kaolack kruisen we de weg weer die we door Senegal van Dakar naar het oosten van de Gambia leidde. Via zo’n overvolle veerpont die in het nieuws altijd zinkt, zijn we bij Banjul de monding van de Gambia rivier overgestoken om vervolgens stapvoets over een weg vol kraters veel te weinig kilometers te maken. Het zijn niet alleen de slechte wegen die voor oponthoud zorgen.

Het Lagun 2 hotel in Dakar is over de branding heen gebouwd. De golven slaan onder ons balkon op de betonnen golfbrekers. Het bedwingen van de zee is blijkbaar in wat genen blijven hangen. Ik zit in de L-Bar met de airconditioning aan. Voor mij zie ik niets dan zee met het eiland Goeree op 110 graden oost. Zeeuwse handelaars haalden daar slaven op voor transport naar Amerika. Zij waren de slaven van het Arabische herenvolk dat in de vijftiende eeuw de lokale stammen overheerste.

In acht dagen zijn we van Rotterdam naar Dakar gereden, tegen de adviezen van het Ministerie van Buitenlandse Zaken in. Met name de route door de woestijn in Mauritanië zou onveilig zijn vanwege ontvoeringen door nomaden die zich verbonden voelen aan de strijd van Al Kaida. Hoe meer je doet aan de voorbereiding van een reis, hoe minder er overblijft van de wereld om in te reizen.

No wireless networks within range, zegt ie. Om de hoek zit wel een cybershop met een netwerkkabel. Geen alcohol in Mauritanië, maar de eigenaar van het motel annex camping in Nouabadougou heeft me naar een Chinees restaurant gereden dat koud bier verkocht. Een typische grensplaats van een gesloten land. In alles wordt zwart gehandeld Een hele markthal met tientallen handelaren die alle overbodige en gestolen mobieltjes uit Europa aanbieden. Zelfs geld gaat hier nog op de zwarte markt.

Vanavond in Laayoun in de Spaanse Sahara, het land met stippellijnen als grenzen omdat er nog over gekibbeld wordt. Door de Algerijnen, Marokkanen en Mauretaniërs die de vorm van hun staat op de kaart voor eeuwig onaantastbaar hebben verklaard en door de stammen van Touaregs en andere Berbers die zeggenschap willen over hun eigen gebied. Ondertussen spint de AlKaida van de Maghreb er garen bij. En de werkgelegenheid bij leger en politie, want daar zijn er heel wat van nodig om de zaak rustig te houden.