De god Apollo gaf Cassandra de gave van de voorspelling in ruil voor seks. Maar toen ze de gave binnen had, weigerde ze de wederdienst. Volgens de mores van die tijd kon je zo’n geschenk niet terugnemen. Eens gegeven blijft gegeven. Maar hij kon wel de vloek over haar uitspreken dat haar voorspellingen nooit zouden worden geloofd.
De genetische verschillen tussen mensen, waar ook ter wereld, zijn verwaarloosbaar. We zijn, als mensheid, één soort. Er heeft de afgelopen 85.000 jaar geen evolutie plaatsgevonden. We zijn dus nog steeds de jagers-verzamelaars van toen. Sommigen van ons zijn dat nog steeds. De verschillen tussen volkeren zijn niet genetisch, maar cultureel. Maar als er in de laatste 85.000 jaar geen natuurlijke selectie heeft plaatsgevonden, hoe heeft de mens zich dan ontwikkeld van een zoogdier dat net zo afhankelijk is van Darwins wetten als de andere soorten, naar de enige soort die er in is geslaagd is om zich daaraan te onttrekken?
Een nadeel van sociale media is ook dat je je eigen site verwaarloost. Dan denk ik dat er niemand meer komt na een jaar inactiviteit, maar de cijfers laten zien dat er dagelijks nog steeds tientallen mensen op terechtkomen. Tijd voor een goed voornemen. Ik ben inmiddels bijna een jaar lid van de gebiedscommissie Rotterdam Centrum en dat is een zinvolle bezigheid.
We hebben in Venetië, Barcelona en Amsterdam gezien wat er gebeurt als er teveel en vooral de verkeerde toeristen naar de stad komen. Dat moeten we in Rotterdam voorkomen. Voorlopig hebben we méér bezoekers nodig die gebruik maken van dezelfde grote stadsvoorzieningen die wij zelf gebruiken. En dan bedoel ik met ‘wij’ de stedelingen die er voor gekozen hebben om in het centrum te wonen om daar te genieten van de voorzieningen die de grote stad te bieden heeft: goede winkels en restaurants, uitgaansgelegenheden, musea, concerten, theater, festivals en evenementen. Ik zal proberen om met de volgende Gebiedscommissie Centrum een advies te formuleren.
In 1993 publiceerde ik een theorie over de fragmentatie van de wereld waarvan de gebeurtenissen nu in Koerdistan en Catalonië een logisch gevolg zijn. Op 1 oktober land ik om 14.00 uur in Barcelona om daar de ontwikkelingen op de grond te voelen.
Van mijn vroege jeugd ben ik bezig geweest met de puzzel van de dictator tegen de wil van het volk toen mij werd verteld dat het volk oké was maar de schuld bij dictator Adolf Hitler lag. Daar klopte iets niet. Zo’n dictator zonder steun van het volk is een mannetje met een snor in zijn onderbroek.
