‘Castilië kan de tering krijgen. Léon wordt zelfstandig’ stond er jaren geleden op de achterkant van verkeersborden in Léon dat al sinds mensenheugenis samen met het hoofdstedelijke Castilië één Spaanse provincie vormt. Gisteren heeft de regering van Zapatero een voorstel door het parlement geloodst dat het rijke Catalonië het recht geeft zich een natie te noemen met vergaande autonomie.
Als dat ook in de senaat geaccepteerd wordt en Zapatero dat kunstje herhaalt voor Baskenland, mag hij van mij de Nobelprijs voor de vrede krijgen. Tot nu toe was mijn kandidaat Tony Blair omdat hij de Schotten en de Welsh meer autonomie gaf dan waar zij om vroegen, maar hij heeft dat probleempje in Noord Ierland nog niet opgelost.
Het gaat in de wereld niet goed met het zelfbeschikkingsrecht dat elk volk is gegeven in het charter van de Verenigde Naties. De door de Amerikanen bedachte ‘New World Order’ die de wereld wil bevriezen in de huidige grenzen van nationale staten, wordt gesteund door alle landen die zelf in hun invloedssfeer een volk zijn onafhankelijkheid misgunnen. En volkeren die de kans krijgen een eigen staat te vormen, gedragen zich weer als nieuwe overheersers, zoals de Georgiërs over de Abchazen. De Amerikaanse bemoeienis met Irak was alleen te rechtvaardigen geweest als de lijnen van de no-fly zones van vader Bush, op de grond waren getrokken door zoonlief, met een autonome staat voor de Koerden en de shi’itische Arabieren zoals dat op Cyprus is gebeurd tussen de Turken en de Grieken. De opheffing van Irak is de enige oplossing voor het gebied, maar het mag niet van de Turken vanwege hun eigen Koerden en het mag van geen enkel land dat nog ergens een volkje in een hoekje heeft dat zichzelf wil besturen. En ondertussen moet elke democraat zich afvragen wat het juiste antwoord is als die volkjes vragen: ‘What’s wrong with ruling ourselves?’