Op zondagen luister ik het liefst in bed naar OVT en ontbijt ik bij Buitenhof. Als daarna het boekenprogramma van de VPRO begint, maak ik me meestal op om naar buiten te gaan of aan het werk. De formule van Boeken &cetera is wel aardig, maar de naïviteit van de presentator Wim Brands kan irritant zijn. Vandaag bleef ik hangen. Hij sprak met Fik Meijer, hoogleraar oude geschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam over macht in het Romeinse rijk.
Als ik ‘s morgens tijd heb, haal ik een hard broodje en een kartonnetje melk bij Vermeijden aan de Binnenweg en rijd dan door naar de Lloydpier. De pier ten westen van het voormalige kantoor van de Rotterdamse Lloyd is helemaal leeg. Het midden wordt bouwrijp gemaakt en er omheen loopt een weg met rode klinkers. Aan de kop van de pier heb je een prachtig panorama van de Nieuwe Maas. Radio 1 aan en niet te veel kruimelen. Vanmorgen scheen de zon en was er een visser.
Volgens de media is de viering van oud en nieuw in Rotterdam uit de hand gelopen met vecht- en schietpartijen. Daar heb ik niets van gemerkt. Het afsteken van het vuurwerk heb ik meegemaakt in het Oude Westen. Het leek wel oorlog, maar het was vreedzaam en vriendelijk. Eerst naar Nora, Heidi en de jongens van Nora’s Nest; vuurwerk uit België natuurlijk. Een Raki gedronken op het nieuwe jaar bij het feest bij Ömür. Handenschuddend van groepje rotjongens naar groepje boefjes
Afgelopen vrijdag zijn we naar de Achterhoek geweest. Meester Landeweerd die zij drie jaar lang op de Jan Ligthartschool in Zelhem had, nam afscheid. Een van de vele feestzalen van de streek zat vol en de rij handenschudders stond buiten te kleumen. De meeste gasten kwamen uit Wolfersveen een buurtschap van de nieuwe fusiegemeente Bronckhorst waar ook Zelhem onder valt. Daar was hij hoofd geworden nadat Marjolijn naar de middelbare school was. Het nutschooltje had 23 leerlingen toen hij begon,
Gisteravond naar een concert geweest in de Lantaren. Het trio van Michiel Borstlap. Hij en bassist Ernst Glerum speelden fantastisch, maar ze werden naar de achtergrond gedrukt door de slagwerker Han Bennink. Hij kan heel goed trommelen, maar dat wilde hij constant laten horen, zelfs over de solo’s van de anderen heen, en autistisch hard, alsof iemand in het café snoeihard meetrommelt op de rand van de bar als zijn favoriete cd gedraaid wordt.(hier telefoonvideo voor realplayer)
