Toen we aan de zuidkust van West Afrika aankwamen, wist ik heel goed dat we deze reis het noordelijk halfrond niet zouden verlaten. Het zuidelijkste puntje zat nog ruim vier graden boven de evenaar. We gebruiken de zon veel voor oriëntatie in relatie tot de tijd van de dag.
We zijn aangekomen bij het oostelijkste punt van de reis, in Abuja, de nieuwe hoofdstad van Nigeria. Met het repatriëren van de auto gaat het nog niet naar wens omdat de douane een hoog bedrag vraagt terwijl dat volgens de regels van het Carnet des Passages gratis zou moeten gebeuren. Hoge bedragen vragen lijkt hier een nationale sport. Vandaag werden we aangevallen door mannen met planken met grote spijkers die ze rondzwaaiden en onder de banden schoven toen we probeerden door te rijden.
De weg van Lomé naar Lagos was de heftigste die ik ooit heb gereden. In Benin aan de kust zijn de weggebruikers ronduit agressief, vijandig en wraakzuchtig als ze hun zin niet krijgen. De grens met Nigeria was qua procedures redelijk overzichtelijk. Met voldoende ervaring om alle mensen die de zaken voor je willen regelen van je af te schudden en onderdanige vriendelijkheid te betrachten met de geüniformeerde officials met een grapje op zijn tijd en een resolute afwijzing van elk verzoek om cadeaus, kom je er wel door
Ik zou wel een willen laten uitrekenen wat de effecten zouden zijn op de economie van Afrika als we zouden ophouden met het inzamelen van gebruikte kleding en andere artikelen om die direct aan arme mensen uit te delen in Afrika. Dat het een negatieve invloed heeft op de lokale economie is wel duidelijk. De enige manier om ontwikkeling in Afrika op gang te brengen is het stimuleren van de economie.
We zijn aangekomen in Ouagadougou, de hoofdstad van Burkino Fasso, volgens de statistieken een van de drie armste landen van Afrika. Je betaalt er met de CFA, de munt die hardnekkig gekoppeld blijft aan de Franse Frank, hoewel die al zo’n tien jaar niet meer bestaat. Het land oogt rijker dan de statistieken aangeven.
Door wegen die uit kraters bestaan, blokkades van douane, politie en leger die met veel bureaucratie en/of corruptie de vaart eruit halen en fascinerende steden waar handelaren, Tata-bussen, vrachtwagens, volgepropte taxibusjes, brommers, handkarren en een eindeloze stroom mensen die zich daar doorheen persen langs krakkemikkige stalletjes die alles verkopen, fabriceren of koken wat wij niet nodig hebben of niet durven eten, hebben we het reisschema moeten herzien. Heen en weer naar Lagos halen we van geen kanten.
